28. ปางชี้อสุภะ
เป็นพระพุทธรูปในพระอิริยบถยืน พระหัตถ์ ซ้ายห้อยลงมา พระหัตถ์ขวาทรงชี้พระ- ดรรชนีไปข้างหน้า ว่ากันว่าทรงชี้ไปที่ศพ อดีตสาวงามนางหนึ่ง “ดูเอาเถิด ภิกษุทั้ง หลาย จงดูมาตุคามที่เป็นที่รักที่ปรารถนา ของปวงชน นามว่าสิริมานี้ แต่ก่อนเมื่อสมัย เธอยังมีชีวิตอยู่ ชาวพระนครนี้ให้ทรัพย์พัน กหาปณะ เพียงเพื่ออภิรมย์กับเธอเพียงคืน เดียว บัดนี้แม้ให้เปล่าๆ ก็ไม่มีใครปรารถนา รูปร่างที่งามเห็นปานนี้ถึงความสิ้นและความเสื่อมไปแล้ว ภิกษุทั้งหลายพวก เธอจงดูร่างกายนี้ อันเป็นของ ปฏิกูลเน่าเหม็น ดูให้เห็นสัจจะความจริงแห่งสังขาร”
พระองค์ได้ตรัสคาถา (โศลก) บรรยายธรรมสั้น ๆ ว่า “จงดูอัตภาพ ร่างกายที่ว่าสวยงามนี้เถิด เต็มไปด้วยแผล สร้างด้วยกระดูก มาก ด้วยโรค มากด้วยความครุ่นคิดปรารถนา หาความยั่งยืนถาวรมิได้ แม้แต่น้อยนิด”
กิริยาอาการที่ทรงชี้พระดรรชนีไปยังศพของนางสิริมา เพื่อตรัสสอน ภิกษุหนุ่มนี้แลเรียกว่า ทรงชี้อสุภะ คือชี้ให้เห็นความไม่งามของร่าง กาย ชาวพุทธจึงได้สร้างพระพุทธรูปขึ้น เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่งเหตุ- การณ์นี้ เรียกว่า “ปางชี้อสุภะ”
ภิกษุหนุ่มได้ตื่นจากภวังค์ พิจารณาไปตามกระแสพระธรรมเทศนา ก็ได้บรรลุโสดาปัตติผล
