23. ปางโปรดพระราหุล
เจ้าชายราหุล เดินตามพระพุทธเจ้า ปากก็พร่ำขอขุมทรัพย์ (หรือ ความเป็นรัชทายาท) จากพระพุทธองค์ ตามคำแนะนำของพระนาง ยโสธราพิมพา พระมารดา พระพุทธองค์ทรงดำริว่า อันธรรมดา ทรัพย์ภายนอกทั้งหลายย่อมไม่ปลอดภัย อาจวิบัติฉิบหายไปเพราะ โจรภัย อัคคีภัย ราชภัย เป็นต้น แต่ทรัพย์ภายในอันเป็นทรัพย์อัน ประเสริฐ (อริยทรัพย์) ไม่มีวันสูญหายไป จึงรับสั่งให้พระสารีบุตร อัครสาวกบวชให้ราหุลกุมาร เพราะมีทางนี้เท่านั้นที่จะประทาน “อริยทรัพย์” ให้ได้
พระสารีบุตรก็งงเหมือนกัน เนื่องจากไม่เคยมีเด็กอายุน้อยปานนี้ บวชมาก่อน จึงกราบทูลถามว่า “จะให้บวชแบบไหน” “ให้ราหุล รับไตรสรณคมน์ก็พอ” พระพุทธองค์ ตรัสตอบ เมื่อมีเด็กอายุน้อย มาบวชดังกรณีราหุลกุมารนี้ การใช้คำจึงต้องเปลี่ยน เรียการบวช เณรว่า บรรพชา เรียกการบวชพระว่า อุปสมบท นี้คือความเป็นมา ของถ้อยคำ
เมื่อราหุลเป็นหนุ่ม อายุประมาณ ๑๘ ปี พระพุทธองค์ได้ตรัสสอนให้ พิจารณาขันธ์ ๕ โดยความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ราหุลสดับ พระธรรมเทศนาแล้วได้บรรลุพระอรหัต
